Er was deze week wel een hele bijzondere gebeurtenis in onze geboortestad Amersfoort. De stad is door The Academy of Urbanism in Londen uitgeroepen tot Europese stad van het jaar 2023. De jury prijst Amersfoort vanwege de kwaliteit van leven, vooruitstrevende stadsplanning en vernieuwing terwijl het karakter en erfgoed behouden blijven. Onze Keistad wordt nu in één adem genoemd met o.a. Barcelona, Berlijn en Rotterdam die ons voorgingen als Europese stad van het jaar. Een prachtige erkenning, maar is voor ons als keientrekker niet gelijk herkenbaar. Misschien zijn wij als Keientrekkers wel te kritisch op onze mooie stad en het gras is altijd groener bij de buren.
Sportief gebeurden er ook weer veel bij de vereniging. Veel te veel om allemaal te behandelen. Wij hebben weer een selectie gemaakt. Op donderdag zagen wij een zeer gemotiveerde Multi-Sport groep heerlijk bezig zijn. Na een korte warming-up werden de sticks gepakt. Niet de hockeysticks maar de knotshockeysticks. Dat is altijd iets veiliger, dan de traditionele sticks, want er wordt nog wel eens mee ‘doorgemaaid’ bij het slaan. De ijshockey regels werden er op nagehouden en de bal ging in een rap tempo over het veld. Van al die actie werd de groep moe en mochten ze op de grond gaan liggen. Op die manier werd er gewerkt aan de buik- en rugspieren.
Vrijdagmiddag waren onze peuters en kleuters weer aan de beurt, deze keer zagen we Erwin rondlopen met Gosia, Jessica is ziek en kan niet voor of achteruit of op en neer. Hoorde wij.
Het was topdrukte en dan is het fantastisch om te zien dat deze groep alleen maar groeit.
De ouders doen ook weer volop mee en de twee begeleiders hadden een mooi parcours uitgezet
Dan ook nog eens alle attributen waarop de allerkleinsten te keer kunnen gaan, klimmen, grote matten als schommels gebruiken en aan banken hangen die weer aan een kast waren bevestigd. en dan nog hoepels en nog vele dingen meer. in ieder geval waren ze lekker bezig.
Zaterdag waren de eerst zaalkorfbalwedstrijden van het seizoen. De kinderen hadden zich de afgelopen weken al in het zweet lopen werken om hiervoor klaar te zijn. De D1 mocht aantreden in Sporthal Midland tegen Eemvogels uit Soest. De D speelde leuk en er werd goed samengewerkt. Het viel ons wel op dat vaak het verkeerde been voorstond bij het gooien. Wij zeggen dan ook voor een wedstrijd ‘je beste beentje voorzetten’ en dan win je elke wedstrijd. De Eemvogels had één dame die heel gemakkelijk scoorde en niet gepareerd kon worden, waardoor het team snel uitliep na een voorsprong. Bij de wisseling van functie werd er dan ook door Eemvogels niet meer gescoord. Soesterkwartier had moeite met scoren, waardoor er helaas verloren werd.
Aansluitend mocht de A1 hun kunsten aan het publiek tonen. Het begin was erg hoopgevend. De eerste aanval had 1½ minuut balbezit met een aantal doelkansen, maar de opening werd niet beloond met een doelpunt. Eigenlijk zagen wij dat als rode draad door de wedstrijd terug. Soesterkwartier was beter dan de tegenstander, maar door het niet afmaken van kansen en verdedigend soms niet scherp te staan bleef Covers steeds hoop houden. Met de rust was het 4-3. Na rust kwam Covers sterk terug en brutaal op voorsprong. Dat was van korte duur, want de A1 greep weer de macht. Die werd daarna niet meer uit handen gegeven (10-8).
